Geschriften: Oudste religie ter wereld

In het hindoeïsme ligt een schat aan wijsheid en spirituele inzichten in een uitgebreide verzameling van oude geschriften. Deze eeuwenoude teksten, bekend als de hindoe geschriften, vormen de kern van het hindoeïsme en bieden een rijke bron van kennis en inspiratie voor miljoenen volgelingen over de hele wereld. Van de rituelen in de Veda's tot de diepzinnige filosofieën van de Upanishads, gde epische verhalen van de Ramayan en Mahabharat, en de praktische richtlijnen in de Smriti-literatuur - elk geschrift draagt bij aan de rijkdom van het hindoeïsme. Deze geschriften bieden niet alleen een spiritueel kompas, maar bieden ook een kijk op de verhalen uit de geschiedenis, ethiek, sociale structuren en inzichten in de zoektocht naar spirituele verlichting en daarmee kennis en spirituele groei.

De oudste religie ter wereld

Hindoe geschriften behoren tot de oudste religieuze teksten ter wereld en vormen daarmee de basis van een religie die teruggaat tot de vroegste beschavingen. De Veda's, die worden beschouwd als de heiligste teksten binnen het hindoeïsme, dateren minstens van ongeveer 1500 v.Chr., hoewel sommige tradities suggereren dat hun oorsprong nog verder teruggaat. Dit plaatst het hindoeïsme als oudste levende religies ter wereld, met een ononderbroken traditie van duizenden jaren. Door deze diepe historische wortels hebben de hindoeïstische geschriften niet alleen religieuze maar ook culturele en filosofische invloed uitgeoefend op grote delen van Azië en daarbuiten. Bovendien bevatten de Veda's en andere hindoeïstische geschriften kennis op het gebied van astronomie, geneeskunde en filosofie die pas millennia later door de westerse wetenschap is herontdekt of begrepen. Deze tijdloze wijsheid benadrukt de diepgaande invloed en het vooruitstrevende karakter van deze oude teksten.

Auteurs van deze geschriften

De hindoeïstische geschriften zijn het werk van verlichte wijzen, de rishi's, die hun diepe spirituele inzichten en wijsheid vastlegden. Deze rishi's, zoals Vyasa, Valmiki en Manu, speelden een cruciale rol in het vormgeven van de religieuze en filosofische tradities van het hindoeïsme. Vyasa is de auteur van de Mahabharat, een episch werk met ongeveer 100.000 verzen, en hij wordt ook toegeschreven als de samensteller van de Veda's. Valmiki schreef de Ramayan, een ander episch gedicht met ongeveer 24.000 verzen. Manu is bekend om de Manusmriti, een oude tekst over wetgeving en ethiek, die ongeveer 2.685 verzen bevat. Zo zijn er nog meer rishi's in de oudheid die hun verkregen kennis doorgaven en wat later in geschriften werd verwerkt.

Shruti en Smriti

Het hindoeïsme kent twee belangrijke categorieën van geschriften: Shruti en Smriti. Deze termen verwijzen naar twee verschillende bronnen van kennis binnen het hindoeïsme en verschillen in hun oorsprong en gezag.

Shruti

Shruti, wat letterlijk vertaald kan worden als "dat wat gehoord is", omvat de oudste en meest gezaghebbende geschriften binnen het hindoeïsme. Deze heilige teksten worden beschouwd als goddelijke openbaringen. De Shruti geschriften worden beschouwd als de hoogste autoriteit binnen het hindoeïsme en dienen als de leidraad voor spirituele en ethische richtlijnen. De Shruti geschriften hebben een blijvende invloed gehad op de ontwikkeling van het hindoeisme De essentie van Shruti komt voort uit de Veda's, die de kern vormen van deze literaire traditie. De Veda's, omvatten de Rigveda, Samveda, Yajurveda en Atharvaveda en zijn de fundamenten van het hindoeïsme.

De Shruti geschriften begon als mondelinge verhalen die van generatie op generatie werden doorgegeven. Pas later werden deze verhalen opgeschreven. De Veda's zelf zijn een verzameling hymnen, gebeden, rituelen en filosofische verhandelingen die de levenswijze en morele plichten binnen het hindoeïsme beschrijven.

Smriti

Smriti, vertaald als "dat wat herinnerd wordt", is een categorie van hindoeïstische geschriften die geschreven zijn op basis van menselijke herinnering, interpretatie en reflectie. De Smriti-teksten worden toegeschreven aan wijzen en geleerden (rishi’s) in tegenstelling tot de goddelijke oorsprong van Shruti-geschriften.

Smriti geschriften zijn veelzijdig en omvatten allerlei soorten literatuur. Dit zijn onder andere epische gedichten zoals de Mahabharat en de Ramayan, die vol staan met morele lessen. Daarnaast vind je in de Smriti ook Puranas, die legenden en kosmologische ideeën bevatten, zoals de Vishnu Puran. Er zijn ook andere belangrijke teksten zoals de Manusmriti, die regels en wetten beschrijft, de Arthashastra, die over politiek en economie gaat, en de Kamasutra, die inzicht geeft in menselijke relaties. Kortom, Smriti geschriften bieden een breed scala aan kennis en verhalen die helpen om het leven en de wereld te begrijpen.

Smriti geschriften spelen een cruciale rol in het hindoeïsme en helpen bij het begrijpen en toepassen van de tradities. Wat uniek is aan deze geschriften, is dat ze flexibel zijn en kunnen worden aangepast aan veranderende tijden. Dit betekent dat ze meegaan met de behoeften van de samenleving en nog steeds relevant zijn. Ze geven richtlijnen voor ethisch gedrag, sociale normen en bestuur, en blijven belangrijk, zelfs in de moderne wereld. Smriti-geschriften bieden niet alleen waardevolle culturele kennis, maar ook voortdurende inspiratie voor hindoes en anderen over de hele wereld.

Shruti verwijst naar de heilige teksten die als goddelijke openbaringen worden gezien, zoals de Veda's. Smriti verwijst naar menselijke werken die gebaseerd zijn op herinnering en reflectie. Beiden zijn belangrijk in het hindoeïsme en helpen bij het begrijpen en toepassen van het hindoeïsme in onze moderne tijd.

In de aankomende artikelen zullen we dieper ingaan op de Shruti geschriften, namelijk de eeuwenoude Veda's en de Upanishads. Daarnaast verkennen we de Smriti geschriften, zoals de Ramayan en de Mahabharat, evenals de Sutra's en andere interessante teksten.